Voor Lilian vond afgelopen vrijdag de laatste workshop
plaats bij Kosta Popov. Ze is behoorlijk moe op het einde van de enerverende
week in Tuzla maar haar nieuwsgierigheid naar de resultaten van afgelopen week
overwinnen.
Lilian vertelt:
Benieuwd en ook een beetje moe begin ik aan de
voorbereiding voor de laatste workshop. De schoonmaakster begroet me, zoals
elke morgen, met een glimlach. Ze vertroetelt mij iedere dag een beetje met een
glaasje water of ze helpt met het zoeken naar een extra kabel die ik nodig heb.
Gisteren begon ik met een heel actieve groep mensen. De
tweede echter was overwegend passief. Ze namen vooral een luisterend houding
aan, maar zeker niet minder geïnteresseerd. Hierdoor kon ik meer de diepgang
brengen bij het analyseren van de video-opnames die ik gemaakt had tijdens mijn
interviews. Ikzelf zag daardoor ook weer nieuwe dingen, die ik vervolgens kon
verbinden met emotionele ontwikkelingen. Ik ben benieuwd wat ik vandaag zal
aantreffen.
Lilian aan het werk |
Vandaag is de juf van Emir erbij. Ik heb haar de hele
week niet meer gesproken. Ik ga haar dus nu zeker actief inzetten bij het
bespreken van de casus. In de eerste pauze komt Selma vragen of ik genegen ben
met de juf naar haar klas te gaan en te zoeken naar praktische oplossingen. `Tsjakka'
daar is het eigen initiatief nemen, dat is waarop ik heb gewacht. Ze heeft al een
aantal goede ideeën uitgeprobeerd en met deze als uitgangspunt en kijkend naar
de emotionele leeftijd waarop Emir functioneert, komen we tot mooie en werkbare
aanvullingen.
“Is een eigen prikkelarme hoek in de klas, nabij de juf
een idee of een koptelefoon? Nee, iets op zijn hoofd vindt hij akelig, van
tekenen op de verwarming naar een groot eigen prikbord die we in zijn hokje
hangen, met daarop veel papier. Hiermee voorkomen we dat hij de associatie gaat
leggen ' ik mag op iedere muur verven'. Een voorwerp als verwijzer voor
individuele tijd en eentje voor tijd in zijn veilige hokje”.
Zo komen we samen van het een idee op het andee idee. De juf van
Emir is opgelucht. Zij voelt zich gesterkt en zelfverzekerd en ik ben blij dat we
een goede oplossing hebben gevonden voor Emir. Maar zeker ook blij dat zij
initiatief heeft genomen.
Ik ga weer terug naar de groep. Sacha heeft eigenlijk nog
niks gezegd, hij laat veel (negatieve) lichaamstaal zien. Ik vraag hem meteen
naar zijn mening. Dat helpt hem over de drempel want hij schiet helemaal los.
Voorzichtig manoeuvrerend ga ik de discussie met hem en de groep aan.
“Het is makkelijk als je individueel werkt. Ik heb 3 van
zulke kinderen in de groep en de deur moet op slot als ik alleen ben. Wat als
je je aan het schoolprogramma moet houden?” De leerkracht naast hem moet ervan
huilen. We kunnen dit nu niet oplossen, maar wel de eerste stappen zetten in
het gewoon doen!
Er is veel vraag naar seksuele ontwikkeling. Peter( dank
je wel!) en ik hebben dinsdagavond tot na middernacht een vertaling gemaakt van
een schema over de seksuele ontwikkeling. Voor het eerst laat ik de doos Totale
communicatie uitgebreid zien. Lachen alom. Dan zien ze enkele pikante foto’s
over mannen (het gaat nog steeds over seksuele voorlichting). Eindelijk krijg
ik Sacha aan het lachen. Hij komt niet meer stil en laat iedereen de foto’s zien. Wat een heerlijke ontspannen afsluiting en
de doos met materialen die blijft in Kosta Popov ....thats for sure.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten